7 πράγματα από επτά

* επτά κουλούρια εφτάζυμα

* επτά νάνοι (νάνι-νάνι)

* τα επτά θαύματα - κι όλοι ξέρουν το όγδοο

* επτά σοφοί (ποιος θυμάται τον Κλεόβουλο;)

* τα επτά θανάσιμα (και υπέροχα) αμαρτήματα

* οι επτά ουρανοί (να πετάς στον έβδομο!)

* και (επιτέλους) οι επτά μέρες της εβδομάδας

Δυνάμεις

Ζήσε λίγο στο κάτω μέρος και θα δεις πόσο επικίνδυνο είναι το σκαρφάλωμα επάνω. Μόνο όταν θα δεις το σκότος θα γνωρίζεις πόσο λαμπερό είναι το φως του ήλιου. Μόνο μέσα στην ακινησία θα κατανοήσεις πόσο δυνάμεις χάνει εκείνος που κινείται. Μόνο ασκώντας σιωπή θα καταλάβεις πόσο μάταια είναι η πολυλογία.

Τρομοκρατία

Η επανάσταση βάζει πρώτα τη συνείδηση κι ύστερα τη δράση. Αντίθετα, η τρομοκρατία βάζει πρώτα τη δράση κι ύστερα τη συνείδηση. Στους τρομοκράτες το ατομικό, ιδιωτικό γεγονός έχει καθοριστικό ρόλο… Η επανάσταση είναι δημόσιο γεγονός.

Ο 20-21ος αιώνας στην ιστορία

Όταν θα έχουν περάσει τα χρόνια και θα έχουμε γίνει ιστορία 3 πράγματα είναι αυτά που σίγουρα θα μείνουν, εκτός από το μουντιάλ, τους ολυμπιακούς αγώνες κ.α, θα είναι: 1)η θεωρία της σχετικότητας, 2)η κβαντική θεωρία, 3)η θεωρία του χάους!

Στον αιώνα που μας αποχαιρέτησε τρεις ήταν οι μεγάλες επιστημονικές επαναστάσεις: η σχετικότητα, η κβαντική μηχανική και η θεωρία του Χάους. Η πρώτη βρήκε τη σχέση του χώρου και του χρόνου, η δεύτερη την αρχή της αιτιότητας και η τρίτη διερευνά την έννοια της προβλεπτικότητας, πως από παρόμοιες αρχικές υποθέσεις μπορούν να προκύψουν πολύ διαφορετικά συμπεράσματα.

Η θεωρεία της σχετικότητας κάπου μας λέει ότι μικρή μάζα μπορεί να κάνει μεγάλες αλλαγές στο συμπάν!
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στον εσωτερικό κόσμο του εφήβου στο λύκειο, πιστεύει δηλαδή ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά για να το κάνει αυτό πρέπει πρώτα να αλλάξει τον εαυτό του! Αφού λοιπόν αλλάξει τον εαυτό του, προσπαθεί να αλλάξει και τον κόσμο, αλλά ξαφνικά έρχεται το σύστημα και του λέει ότι είσαι απλά ένας αριθμός σε μια λίστα με άλλους 100 σαν και εσένα! Βρίσκεται στον δικό του αγγελικά πλασμένο κόσμο! Μετά μπαίνει στο πανεπιστήμιο…και αργότερα στο σύστημα…γιατί λοιπόν να μην αλλάξει αυτό? Γιατί να πιστεύει ότι ό,τι και αν προσπαθήσει να κάνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα γίνει σκόνη στον άνεμο;

Μιχάλης Καλτεζάς: Η ιστορία επαναλαμβάνεται 23 χρόνια μετά

Ήταν Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985 όταν αστυνομικός "εν βρασμώ ψυχής", όπως χαρακτηρίστηκε στο δικαστήριο, πυροβόλησε πισώπλατα 15-χρονο μαθητή κατά την επέτειο της γιορτής του Πολυτεχνείου. Η ιστορία επαναλαμβάνεται!
Στην καθιερωμένη πορεία της επετείου του Πολυτεχνείου, την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985, το κέντρο της Αθήνας παραλύει από τον παλμό των διαδηλωτών. Στο ύψος του ξενοδοχείου Χίλτον γίνονται οι πρώτες αψιμαχίες των αντιεξουσιαστών με τους αστυνομικούς.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι περισσότεροι εκ των διαδηλωτών έχουν συγκεντρωθεί στην Πλατεία των Εξαρχείων. Στις 12 παρά τέταρτο, περίπου, ακούγονται φασαρίες και στη συνέχεια πυροβολισμός από την οδό Στουρνάρη.

Mερικά λεπτά νωρίτερα, ομάδα νεαρών αντιεξουσιαστών επιτίθεται σε σταθμευμένη κλούβα της αστυνομίας στην οδό Στουρνάρη. Πετάει μια βόμβα μολότωφ. Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα. Λέγεται ότι κρατούσαν όπλα στα χέρια.

Ένας εξ αυτών σημαδεύει προς την ομάδα των νεαρών, η οποία έχει ήδη τραπεί σε φυγή και κατευθύνεται προς τα Εξάρχεια. Στοχεύει και πετυχαίνει πισώπλατα τον 15-χρονο μαθητή διαδηλωτή. Τον πέτυχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του από απόσταση είκοσι μέτρων.

Όταν τα νέα μαθαίνονται ξεσπάει άγριος "πόλεμος" μεταξύ των αντιεξουσιαστών και της αστυνομίας το ίδιο βράδυ. Αρχικώς καταλαμβάνεται το παλιό Χημείο στη Σόλωνος, όπου περικυκλώνεται από την αστυνομία ύστερα από άδεια του πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλου και τελικώς σπάει με 37 συλλήψεις. Περίπου είκοσι καταληψίες καταφέρνουν και διαφεύγουν από τους υπονόμους. Ήταν η πρώτη άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Στη συνέχεια γίνεται κατάληψη στο Πολυτεχνείο.

Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.

Ο 15-χρονος μαθητής που πυροβολήθηκε ήταν ο Μιχάλης Καλτεζάς.

Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Καλτεζά, είναι ο Αθανάσιος Μελίστας. Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και στις 25 Ιανουαρίου 1985 αθωώθηκε από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής". Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς.

Ύστερα από τα γεγονότα οι προϊστάμενοι του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας και Αθανάσιος Τσούρας υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους, τις οποίες ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτές.

Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η "17 Ν", σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.

Εικοσιτρία χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Απομένει, όμως, η σωστή λειτουργία των δικαστικών θεσμών για την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Μόνο τότε θα καταλάβουμε την πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έστω κι αυτές τις δύσκολες ώρες.

Πράγματα που δεν πρέπει να σκέπτεσαι

7 Πράγματα που δεν πρέπει να σκέπτεσαι πριν από τον ύπνο:

* Ότι θα πεθάνεις

* Την φορά που υπέβαλες παραίτηση και την πάτησες (νόμιζες πως θα σε παρακαλέσουν να μείνεις)

* Τον καθρέφτη - όταν ονειρεύεσαι μέλλον, σαν να ήσουν παιδί

* Στο δημοτικό που σε φώναξε ο δάσκαλος και εσύ, αφηρημένος, τον είπες "μαμά".

* Την πρώτη (και τελευταία) φορά με την Κ. όταν δεν σου σηκώθηκε καθόλου

* Την γαιώδη γεύση της πράσινης πατάτας (γεύση μεταθανάτου)

* Την εποχή που δεν κοιμόσουν επειδή φοβόσουν μήπως δεν κοιμηθείς

Αντιφάσεις

Καθετί στο οποίο εναντιώνεσαι, μπορεί να επαναδιατυπωθεί με τρόπο ώστε να υποστηρίζεις κάτι. Αντί να είσαι κατά του πολέμου, καλύτερα να είσαι υπέρ της ειρήνης. Αντί να είσαι κατά της φτώχειας, καλύτερα να είσαι υπέρ της ευημερίας. Αντί να συμμετέχεις στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών, υποστήριξε την πρόληψή τους στη νεολαία.
Αντί να είσαι ενάντια στο κακό, καλύτερα να είσαι υπέρ της αγάπης.

Λάο Τσε (604-502 π. Χ.)

Μια φορά ο Λάο Τσε με τους μαθητές του περνούσε μέσα από το δάσος όπου οι υλοτόμοι έκοβαν δέντρα. Εκατό υλοτόμοι χτυπούσαν τα δέντρα με τσεκούρια και το δάσος ήταν γεμάτο με πεσμένα δέντρα. Εδώ ο Λάο Τσε αντιλήφθηκε ένα δέντρο που δεν το έκοψαν οι υλοτόμοι. Το δέντρο είχε λοξό, καμπύλο κορμό με πολλά κλαδιά. Ο Δάσκαλος έστειλε τους μαθητές να ρωτήσουν, γιατί δεν έκοψαν αυτό το δέντρο.
- Είναι άχρηστο, απάντησε ο παλιότερος υλοτόμος, απ' αυτό το δέντρο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, ούτε καυσόξυλα.
Όταν την απάντηση μετέφεραν στον Λάο Τσε εκείνος είπε στους μαθητές του:
- Να είστε σαν αυτό το δέντρο, να μάθετε να είστε άχρηστοι, τότε κανένας δε θα σας πειράζει. Αυτό το δέντρο είναι σοφό. Κοιτάξτε γύρω του τα πεσμένα δέντρα, ήταν ίσια, λυγερά και ψηλά. Φαίνεται πως αυτά τα ψηλά δέντρα ήταν υπερήφανα για τον εαυτό τους και έγιναν για κάποιους χρήσιμα. Να είστε ανώφελοι και άχρηστοι, δηλαδή μην γίνεστε εμπόρευμα, πράμα το οποίο μπορεί κανείς να το πουλήσει και να το αγοράσει.

Η ευχή ενός ετοιμοθάνατου παιδιού

Ήταν μόλις 11 ετών και έπασχε από λευχαιμία. Βρισκόταν στο τελικό στάδιο της ασθένειας και οι γιατροί του έδιναν ελάχιστο χρόνο ζωής. Η τελευταία του ευχή πριν φύγει από τη ζωή, ήταν να βοηθήσει τους συνανθρώπους του...

Όταν ο Μπρέντεν Φόστερ από το Σιάτλ έμαθε ότι είχε μόλις δύο εβδομάδες ζωής, δεν ζήτησε κανένα ακριβό παιχνίδι ούτε διακοπές στη Ντίσνεϊλαντ. Αυτό που θέλησε να κάνει ήταν να βοηθήσει τους αστέγους.
Όπως εξηγεί ο ίδιος, όταν κάποια μέρα επέστρεφε στο σπίτι του από το νοσοκομείο, είδε μαζεμένους κάποιους αστέγους και σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να τους πάει κάτι. Έτσι αποφάσισε να περάσει τις τελευταίες ημέρες της σύντομης ζωής του, βοηθώντας τους.
Ο Μπρέντεν μπόρεσε να το κάνει επί δύο εβδομάδες μέχρι την περασμένη Παρασκευή, όταν άφησε την τελευταία του πνοή. Η ευχή του, ωστόσο, ευαισθητοποίησε αρκετούς συμπολίτες του, οι οποίοι συνέχισαν το έργο που εκείνος είχε ξεκινήσει.

Η ιστορία του 11χρονου παιδιού:

http://www.youtube.com/watch?v=YNFfbnJYifg&eurl=http://www.cosmo.gr/News/USA/221903.html

το μελλον μου...

ειναι πολλες φορες που καθομαι μονος μου και σκεφτομαι,τι θα γινει σε 2 χρονια που θα τελειωσω το λυκειο?θα εχω περασει σε καποιο πανεπιστημιο?θα μπορεσω να ξεκινησω να πραγματοποιω τα ονειρα μου?ή θα πρεπει να περιμενω αλλον ενα χρονο?πως θα με βλεπουν οι αλλοι ξεροντας οτι εχω περασει στο πανεπιστημιο,και πως θα με βλεπουν επισης ξεροντας οτι δεν εχω περασει?θα εχω γινει καλυτερος?ή μηπως αυτη η αλλαγη θα με αλλαξει προς το χειροτερο?υπαρχουν επισης στιγμες που καθομαι και σκεφτομαι,με ποσους απο τους τωρινους μου φιλους 8α βρισκομαι και μετα?θα χαθουμε εντελως?και αν βρεθουμε καποια μερα...θα ειναι το ιδιο οπως και τωρα η σχεση μας?ή θα ειναι πιο επιφυλακτικη?δεν φοβαμαι αυτο που θα ερθει αλλα ειμαι πολυ περιεργος πως ειναι η πραγματικη ζωη!το μονο πραγμα που φοβαμαι σε αυτον τον κοσμο ειναι ο Θεος!κανεναν αλλο δεν φοβαμαι οσο το ΘΕΟ!

Υπάρχει ευτυχία?

Ο μοναδικός δρόμος για την ευτυχία είναι η αγάπη... Πρέπει να μάθω να ενεργώ σαν όλα να εξαρτώνται απο μένα! Ζώ και αξιοποιώ το σήμερα, γιατί ξέρω ότι το χθές χάθηκε, το αύριο είναι αμφίβολο, το σήμερα υπάρχει και μου ανήκει... Πορεύομαι χωρίς ζήλια και φθόνο γιατι γνωρίζω πως έχω δική μου αξία!! Η υπομονή, η ειλικρίνια και η ευθυκρισία ειναι οι καλύτερες του ανθρώπου αρετές....

Ρίσκαρε

Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να πονέσεις και όταν ελπίζεις κινδυνεύεις ν' αποτύχεις. Όμως δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στη ζωή από το να μη ρισκάρεις. Όποιος δε ρισκάρει τίποτα δεν κάνει τίποτα, δεν είναι τίποτα και δεν έχει τίποτα. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο κ τη λύπη όμως δεν μαθαίνει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δε ζει, δεν αγαπά!

Αγάπη VS Φιλία

Καποτε η αγαπη ρωτησε την φιλια:
-τι κανεις εκει ανοητη??
και η φιλια:
-κανω να γελουν οσους εσυ κανεις να δακρυζουν!!!!

Σ' αγαπώ!

Είναι τόσο απλό,

είναι απλά δυο λέξεις

είναι κάτι που θέλω να σου πω,

μα δεν ξέρω αν θ' αντέξεις.

Ούτε ένα βιβλίο σκέψεων

δεν ξέρω αν θα φθάσει

για να εκφράσει τόσα πολλά

όσο αυτή η φράση.

Είναι απλό, τόσο απλό

μα τόσα αισθήματα από πίσω

τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ,

για να μπορέσω να σε πείσω.

Ότι αυτά που αισθάνομαι

μου έχουν γεμίσει την καρδιά

Ότι μαζί σου χάνομαι

Σε κάθε σου ματιά.

Μα τώρα έφτασε η στιγμή,

η στιγμή για να στο πω.

Καρδούλα μου, αστέρι μου, φατσούλα
Σ ' ΑΓΑΠΩ!

Καλο μηνα!

Καλο μηνα σε ολους,εχω καταληξει σε ενα συμπερασμα και καθε φορα επιβεβαιωνομαι...καθε καινουργιος μηνας ειναι σαν μια καινουργια μερα!δηλαδη μια καινουργια μερα,μια καινουργια ευκαιρια,με νεα αρχη!ερχετε παντα μετα την νυχτα!δεν εχει σημασια αν ειναι συννεφιασμενη ή ηλιολουστη!ειναι παντα εκει!ετσι βλεπω εγω και τις μερες και τους μηνες και τους χρονους...σαν μια ανατολη και μια δυση!

Σκεψεις.......

Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας..
Σε οποιαδήποτε ψυχολογική κατάσταση κι αν βρίσκεστε..
όοο,τι και να νιώθετε, όποια σκέψη και να κάνετε..
μοιραστείτε τη με τους υπόλοιπους εδώ!

Μπορείτε απλά να το πείτε για να ξεδώσετε,
να φωνάααξετε απο χαρά ή απο θυμό,
ή να πείτε ό,τι σας καπνίσει ρε αδερφέ!

ενα παραμυθι ζωης

Η Δύναμη της Αρνητικής Σκέψης

Mπορεί να θες να τις διώξεις, αλλά μπορούν να σου μάθουν πολλά.Πριν διώξεις μια κακή σκέψη, σκέψου λίγο τι θα μπορούσε να σου διδάξει. «Οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να σε βοηθήσουν να εντοπίσεις προβλήματα» λέει η Judith Beck, διευθύντρια του ινστιτούτου Beck για τη Συμπεριφοριστική Θεραπεία κι Ερευνα στη Φιλαδέλφεια. Τσέκαρε τρεις κύριους τύπους και πώς μπορείς να τους εκμεταλλευτείς.

Αισθήματα κατωτερότητας
Αναγνώρισέ τα: Είμαι χάλια στη δουλειά μου. Δεν έχω καλές ιδέες. Είναι θέμα χρόνου μέχρι να με απολύσουν.
Ξεπέρασέ το: Μπορεί όντως να είσαι χάλια σε κάποια πράγματα. «Κάποιες φορές οι αρνητικές σκέψεις μας είναι αληθινές, αλλά μην το δεχτείς πριν κοιτάξεις με αντικειμενικό μάτι την κατάσταση» σου λέει η Beck. Κάποιοι τα καταφέρνουν πολύ καλά σε ομαδικές συναντήσεις, ενώ άλλοι αποδίδουν καλύτερα όταν δουλεύουν μόνοι. Δες πού λειτουργείς καλύτερα. Αν και πάλι δεν τα καταφέρνεις, μπορεί εσύ και η δουλειά σου να μην είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Αλλαξε δουλειά.

Γενικότερη απαισιοδοξία
Αναγνώρισέ την: Θα χάσω την πτήση και δεν θα πάω στη συνάντηση. Πάει, τον έχασα κι αυτόν τον πελάτη. Η γυναίκα μου θα με αφήσει.
Ξεπέρασέ την: «Μην αρνείσαι τα σενάρια καταστροφής, αλλά επικεντρώσου σε πράγματα πάνω στα οποία έχεις έλεγχο» λέει η Julie K. Norem, συγγραφέας του The Positive Power of Negative Thinking . «Θα βοηθήσει να κρατήσεις το άγχος σου σε λογικό επίπεδο». Επίσης, μπορεί να επιμηκύνει τη ζωή σου: έρευνα στο περιοδικό Psychological Medicine συνέδεσε υψηλά επίπεδα άγχους με μεγαλύτερα ποσοστά θανάτου από ασθένειες στα επόμενα χρόνια.

Ζητήματα αυτοπεποίθησης
Αναγνώρισέ τα: Η μελαχρινή στο μπαρ δεν μου χαμογέλασε. Με αγνοεί όπως όλες οι υπόλοιπες. Μάλλον είμαι κακάσχημος, αηδιαστικός και αποκρουστικός.
Ξεπέρασέ τα: Οταν αρχίζεις να γενικεύεις τα προβλήματά σου είναι δύσκολο να σταματήσεις. «Οταν νιώθεις ένα βαρύ αίσθημα στο σώμα σου, επικεντρώσου στο τι πέρασε από το μυαλό σου» λέει η Beck. Μετά σπάσε τον φαύλο κύκλο. Με είδε; Φοράει βέρα; Μήπως έχω μύξες που κρέμονται από τη μύτη μου; «Αν δεις την κατάσταση με αυτόν τον τρόπο, δεν θα υποκύψεις τόσο εύκολα» λέει η Norem.

“Θέλω να μοιάζεις με τον μπαμπά μου”

Οι γυναίκες έχουν την τάση να επιλέγουν άνδρες που μοιάζουν με τον πατέρα τους, καταδεικνύει νέα επιστημονική μελέτη, η οποία ενισχύει ακόμη περισσότερο το φαινόμενο του «σεξουαλικού αποτυπώματος».
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Pecs της Ουγγαρίας, μελέτησαν τις αναλογίες του προσώπου των μελών 52 οικογενειών και διαπίστωσαν ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα σε ορισμένα χαρακτηριστικά των ανδρών και των πεθερών τους, κυρίως στη μύτη και τα μάτια.

Όπως προκύπτει από την ίδια έρευνα, μάλιστα, το ίδιο ισχύει και για τους άνδρες, οι οποίοι φαίνεται ότι επιλέγουν γυναίκες που μοιάζουν με την μητέρα τους. Οι γυναίκες εμφάνιζαν ομοιότητες με την πεθερά τους στα χαρακτηριστικά του προσώπου και κυρίως στο σαγόνι και τα χείλη.

Η ουγγρική έρευνα προσφέρει περισσότερες αποδείξεις για ένα φαινόμενο, το οποίο είναι γνωστό ως «σεξουαλικό αποτύπωμα». Προηγούμενες έρευνες είχαν αποφανθεί ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούν τον πατέρα τους ως πρότυπο για την επιλογή του συζύγου, ακόμη και αν είναι υιοθετημένες, γεγονός που συνεπάγεται ότι το αποτύπωμα σχετίζεται με την εμπειρία και όχι μόνο με τα γονίδια.

Να την προσέχεις (2)

Πρόσεχέ την έχει περάσει πολλά,
ο χειροτερός της φόβος είναι η μοναξιά,
όταν δεν είναι καλά χαϊδεψέ της τα μαλλιά
πές της γλυκόλογα στ`αυτί και κράτησέ την σφιχτά!
Μην μου την κάνεις να κλαίει τέτοιο πλάσμα είναι κρίμα,
τα ματάκια της στίχοι απο το πιό όμορφο ποιήμα!
Κι άν ποτέ σου θυμώσει δώς της μόνο αγάπη,
κοίταξε μην ραγίσει γιατί είναι σαν πορσελάνη.
Όμορφη και πολύτιμη να της φέρεσαι έτσι,
Είναι ένας άγγελος που στην αυλή σου έχει πέσει.
Κάποια βράδια...κάτι θα πάθει νομίζει...
Να της κρατάς συντροφιά μέχρι τα μάτια να κλείσει
ή να κοιμηθεί για να σε δεί στα όνειρά της που θα είσαι ο φύλακας...
ο γλυκός πρίγκιπάς της.
Να πηγαίνετε βόλτες στα πιο όμορφα μέρη,
γιατί σιχάθηκε εδώ πέρα όλο τα ίδια να βλέπει...
Και μην ανησυχείς εγώ γίνομαι σκόνη,
δε θατην ενοχλήσω όσο κι αυτό άν με σκοτώνει!
Η καρδιά μου είναι μόνη να χαρείς επομένως
αυτή που εσένα αγαπάει εγώ είμαι ερωτευμένος!

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!
Αυτή που αγαπώ εσύ την έχεις!
Θα`θελα να μαι εσύ...
για μία ώρα!
Να την είχα αγκαλιά...
για λίγο τώρα!

Να την προσέχεις (1)

Δεν σε ξέρω...μα έμαθα να σε ζηλεύω
Βλέπεις αυτή που αγαπώ στην αγκαλιά σου την βλέπω...
κι εγω μόνος μου μένω...
Θεέ μου πόσο την θέλω...
Θα`θελα να`ταν δικιά μου χωρίς εκείνη πεθαίνω...γιατί...
Γιατί να μη μπορώ εγώ να την κερδίσω...
Ξεριζώνω την καρδιά μου για να την φέρω πίσω...
Μα δεν τα καταφέρνω πάλι εσύ μου την κλέβεις...
Τη μικρή μου νεραϊδα απο τα χέρια μου παίρνεις!
Όλα δικά σου τα θέλεις μα πριν έρθεις εσύ...
την περίμενα εγώ στην αγκαλιά μου να μπεί...
μα δεν φάνηκε...
κι έχασα το κορίτσι μου,
απο τότε πολεμάω να ξεφύγω απο την θλίψη μου!
Μην με παρεξηγείς,ξέρω πώς δεν σε νοιάζει.
Ξέρω πως το τραγούδι μου αυτό σε αϊδιάζει,μα είναι ότι έχω,
όλη μου η περιουσία,ένα κομμάτι χαρτί και λίγο φαντασία
Πρόσεχέ την γιατί εγώ δεν μπορώ,
νόμιζα θα`ρθεί να με βρεί όμως δεν είναι εδώ,
γιατί απο μάς τους δυό εγώ είμαι ο χειρότερος,
στην καρδιά της μέσα είσαι σημαντικότερος!!

ερωτικο hip-hop (2)

Προσπαθω να κρατηθω πανω σε βρωμικα και εφημερα κρεβατια να ξεχασω το κορμι σου μα ειναι ανωφελο ειναι ο πονος διπλος, αφου προδιδω την ψυχη μου, καταληγω να μισω το μυαλο και το κορμι μου, το δακρυ στεγνωνει και μενει μονο τα αναφυλιτα μου μεσα στο σκοταδι. Κανε κατι, μην ερθεις παλι στα ονειρα μου, ο μορφεας ψαχνει τροπο να σε φερει κοντα μου. Ετσι αστο να φυγει ονειρο ηταν και παει η καρδια μου στο χαρτι κυλλαει...σε συνανταει ξανα, μη με ξεχασεις σ'οποια αγκαλια και αν φτασεις να'χεις παντα ενα χωρο στην καρδια σου κρυφα, καλη χρονια χρονια γλυκια μου που ζουμε εδω σ΄ευχαριστω, που εχει μεινει κατι πισω να θυμαμαι οταν πινω, που για'μενα τα βραδια ειναι σαν το πρωτο λεπτο, οσα κομματια και να γραψω καπου εδω καταληγω...

ερωτικο hip-hop (1)

Η αναμνηση χαραζει την ψυχη και μου λειπεις, οσα ξεχασες αποψε σε θυμιζουν και ειναι εδω, να μου ομορφαινουν την μερα, εστω και αν δεν σε δω, εστω και αν δεν σ'αγγιζω εχω κατι ν'αγαπω, ειναι το χθες νωπο και φερει τ'ονομα σου και μου θυμιζει το πρωτο ξημερωμα στην αγκαλια σου, μου θυμιζει τ'αγγιγμα σου, μου θυμιζει το κορμι ,το προσωπο σου την φωνη και το χαμογελο σου. θελω να γραψω κομματια μονο για σ'ενα στομωνει η πενα αφου ολα αυτα που γραφω δεν αξιζουν γραμμενα. κρατα μονο τα καλυτερα και μην φοβασε και να ακους που και που χειμωνα αν θες να με θυμασε. τολμα καρδια μου κοιτα ψηλα στον ουρανο, ν'ανταμωσεις ολα αυτα πουτ σου αξιζουν και εγω θα ειμαι καπου εδω να σ'ακουμπαω με νοτες και στιχους, με ενα μπουκαλι κρασι, με δυο φιλους, το χαρτι και το στυλο, σ'αυτα τα βραδια που πισω με γυρνανε, σ'ενα κρυο γενναρη για να ποναω και να θυμαμαι, θα'χω μεσα μου βαθια ζεστη μια ημερομηνια,31/12/2003!

Κατάληψη

Το κείμενο που παραθέτω παρακάτω έχει μοιράστε σε όλους τους μαθητές των σχολείων της Κατερίνης!

Όλοι στον αγώνα
για δημόσιο και δωρεάν σχολείο

Συνεδριάζουμε την Κυριακή 12-10-2008 και ώρα 7:30 το απόγευμα στο εργατικό κέντρο Κατερίνης
για να οργανώσουμε τον αγώνα μας εναντία στα μετρά τους που πνιγούν το μέλλον και τα δικαιώματα μας.
Η χρονιά που πέρασε ήταν μια έντονη σε δράση και αγώνα χρονιά, αφού για άλλη μια φορά χιλιάδες μαθητές βρήκαν στους δρόμους για να απαντήσουν με τις κινητοποιήσεις τους στα αντιδραστικά μετρά της κυβέρνησης αλλά και στα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κάθε σχολείο ξεχωριστά.
Φέτος που η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει όλους εκείνους τους νόμους που τα προηγούμενα χρονιά προσπαθούσε και που θιγούν τα συμφέροντα μας, που τα χρήματα για τα φροντιστήρια αυξάνονται, που ο ελεύθερος χρόνος μας μειώνετε, που ο δημιουργικός χρόνος για τέχνη και αθλητισμό είναι ανυπαρκτος,πρεπει να μας βρει μπροστά της, με τον αγώνα και τη δράση μας, στο δρόμο και στα σχολεία. Συσπειρωνόμαστε όλοι στο συντονιστικό αγώνα σχολείων της Πιερίας για να βάλουμε το δικό μας δίκιο πάνω από το δικό τους, τα δικά μας συμφέροντα πάνω από τα δικά τους γιατί εμείς αποφασίζουμε για το μέλλον μας και όχι εκείνοι που σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν μια χούφτα ανθρώπους και όχι την πλειοψηφία των νέων και του λαού.

οΛοΥσ ΣαΣ ΠρΟσΚαΛώ...

...στην έκθεση μου!
Πρώτα ήρθαν οι λέξεις και έπειτα τα κολάζ που θα τις συνόδευαν. Θραύσματα σκέψεων και εμπειριών. Εικόνων και αρώματα μνήμης. Όπως όταν αναποδογυρίζεις μια τσάντα και πέφτουν πράγματα, έτσι είπα να κάνω και με τις εικόνες του μυαλού μου επάνω σας. Τα κολάζ που δημιουργώ είναι ένα ποτ-πουρί από υπάρχουσες φωτογραφίες. Συνθέτω εικόνες με ετερόκλητα στοιχεία. Με την τεχνική αυτή, προσπαθώ να επεξεργαστώ οικείες εικόνες και να δημιουργήσω παράξενες αινιγματικές συνθέσεις που προκαλούνε κι αποσυντονίζουνε τη λογική. Τόσα ετερόκλητα στοιχεία μπερδεύουνε το μυαλό, παράγουνε παραισθήσεις και οπτική ποίηση.
Κάποιες φορές τα κολάζ παίρνουν την ιστορία στα χέρια τους και σαν graphic novels προτείνουν μια ιστορία χωρίς λέξεις μόνο με εικόνες. Άλλες πάλι συμπληρώνουν μια ιστορία που έχει ήδη γραφτεί σε κείμενο.
Επηρεασμένη από τα κινηματογραφικά κολάζ του Γκοντάρ σαν ιδεολογία και από την παλιά διπλοτυπία που επικρατούσε στα φιλμ νουάρ επιχείρησα να ανοίξω στην ψυχή μου άλλη μια πόρτα ή έστω μια μικρή χαραμάδα που θα μπορούσε να συνθλίψει τα σκοτάδια μου. Μακάρι και τα δικά σας.

Μια ευκαιρία για τον πλανήτη

Με σύνθημα "ας δώσουμε την ευκαιρία στον πλανήτη. Ας μπορέσει να «αναπνεύσει», σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου, από 21:50 έως 22:00 οι άνθρωποι σ΄ολόκληρο τον κόσμο θα σβήσουν για 10 λεπτά όλα τα φώτα, όλες τις ηλεκτρικές συσκευές.

Το παρακάτω μήνυμα μεταδίδεται ηλεκτρονικά σ΄ολόκληρο τον κόσμο. Στην καμπάνια συμμετέχουν εκατομμύρια μπλόγκερς.

10 λεπτά αναπνοής για τη γη!!!
"Σκοτάδι στον κόσμο: Στις 17 Σεπτεμβρίου 2008 από 21:50 έως 22:00
ας σβήσουμε όλα τα φώτα, όλες τις ηλεκτρικές συσκευές
και ας δώσουμε την ευκαιρία στον πλανήτη μας να μπορέσει να «αναπνεύσει».

Εάν η συμμετοχή είναι μαζική, η εξοικονόμηση ενέργειας μπορεί να είναι τεράστια.
Μόνο 10 λεπτά, για να δούμε τι θα μπορούσε να συμβεί!

Ναι, θα είμαστε για λίγα λεπτά στο σκοτάδι μόνο με το φως ενός κεριού να μας φωτίζει,
μόνο με την αναπνοή μας και την ανάσα που δίνουμε στον πλανήτη μας.

Θυμηθείτε ότι η δύναμη είναι στην ενότητα
και ότι ίσως με τη συνδρομή του Internet
θα μπορέσουμε να κάνουμε το αποτέλεσμα ακόμα πιο μεγάλο!"

Το «παγκόσμιο μπλακ-άουτ» δεν γίνεται για πρώτη φορά. Τον περασμένο χρόνο στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, σε μια παρόμοιου είδους κίνηση είχαν συμμετάσχει πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι και χιλιάδες επιχειρήσεις.
Το μήνυμα έχει μεταφραστεί σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως και στα αραβικά, κινεζικά, τουρκικά, ρωσικά, εβραϊκά. Καλούνται όλοι να συμμετάσχουν, απλά κλείνοντας τους διακόπτες ηλεκτρικού στο σπίτι τους δέκα λεπτά πριν τις δέκα, στην τοπική ώρα της χώρας τους.

«Τέτοιες ενέργειες μπορούν να δημιουργήσουν ομάδες πίεσης των πολιτικών ηγετών, ώστε να αναλάβουν δράση ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος», αναφέρουν οι συμμετέχοντες. «Ωστόσο» τονίζουν, «ένα μπλακ-άουτ από μόνο του δεν αρκεί, εάν δεν συνοδευτεί από αλλαγή της νοοτροπίας μας απέναντι στη Γη που μας φιλοξενεί».

Η ζωη............

Η ζωη ειναι μια προκληση...Συναντησε την!!
Η ζωη ειναι τραγουδι...Τραγουδησε το!!
Η ζωη ειναι ενα ονειρο...Συνειδητοποιησε το!!
Η ζωη ειναι ενα παιχνιδι...Παιξτο!!
Ηζωη ειναι αγαπη...Απολαυσε την!!

Καταντια

Πως εχει γινει ετσι ο κοσμος που ζουμε?ποιος τον αλλαξε?μηπωςη αναγκη που εχουμε απο μικρα παιδια για ελευθερια?Η αισθηση αυτη που θελουμε να νιωθουμε οτι εχουμε δυναμη?Ανα ρωτιεμαι πολλες φορες,πως θα ηταν ο κοσμος μαςς χωρις μισος και ψεμματα(?)μπορω να βρω την ελπιδα?να ζωγραφισω οσα δεν ειδα?να μιλαω αισιοδοξα, να γινω πιξυδα?να δειχνω οχι να κρινω να λεω οχι!μπαινουν τωρα πλεον στο μυαλο μου νεοι στοχοι!θα αλλαξω τον κοσμο.....!εστω και μονος μου!η αρχη ειναι παντα ενας ομορφος τοπος αλλα το τελος δεν ειναι ο μονος τροπος!

Ονειρα

Ολοι ονειρευονται αλλα οχι το ιδιο! Υπαρχουν εκεινοι που ονειρευονται το βραδυ στις σκονισμενες γωνιες του μυαλου τους και ξυπνανε το πρωι για να τα βρουν ολα ματαια........
Και εκεινοι που ονειρευονται την μερα και μπορουν να ζησουν το ονειρο τους με ματια ανοιχτα και να το πραγματοποιησουν!

Την εφηβεία μου εδώ και δέκα χρόνια τη βιώνω. Ακόμα να ξεμάθω. Ακόμα να ενηλικιωθώ. Τα τερτίπια των μεγάλων με κουράζουν. Η νοοτροπία των μεγάλων με κουράζει.
Θέλω να μείνω έτσι για όσο..Για πάντα. Κι ας είναι πολύ. μπορώ;
Μπορώ να είμαι μια έφηβη ώριμη και υπεύθυνη που να μην πληγώνεται από τις σκληρές συμπεριφορές και τα στραπάτσα που κάθε τόσο θα αντιμετωπίζει;
Να φοράω μαύρα ρούχα και αθλητικά παπούτσια και να πηγαίνω μεθαύριο στη δουλεία μου και να με αντιμετωπίζουν σαν ίση τους οι λοιποί μεγάλοι; Γίνεται; Να έχω τις ιδέες που έχω τώρα και μετά από άλλα δέκα χρόνια; Να μη βολευτώ. Να μου τη σπάει το άδικο και να κάνω τα θέλω μου πράξη.
Νομίζω ότι τελικά, όταν είσαι σίγουρος ότι θες κάτι..όλα τα μπορείς.

Στην αιώνια εφηβεία μας, παιδιά..

Ξέρω τι θέλω άρα είμαι ελεύθερος

Επιτελους ειμαι ελευθερος! Και ελευθερος δεν ειναι αυτος που κανει οτι θελει αλλα αυτος που ξερει τι θελει! Ρωτησα τον εαυτο μου τι θελει και μου απαντησε! Θελω να εχω διπλα μου ανθρωπους που να μην με καταπιεζουν, να μην μου λενε ποιο ειναι το σωστο και το λαθος, το καλο και το κακο, να κατακρινουν το καθετι που κανω και λεω! Δεν θελω να κατακρινουν τα πιστευω μου! θελω να μαθω απο τα λαθη μου γιατι καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος! Δεν θελω να μαθω απο τα λαθη καποιου αλλου! Ειμαστε το συνολο των εμπειριων μας αλλα οταν δεν μας αφηνουν να ζησουμε οπως θελουμε, ειμαστε ενα τιποτα! Οι γονεις μας, μας προφυλασουν απο καθε κακο...πιστευουν οτι ο καλυτερος τροπος να μεγαλωσεις ενα παιδι ειναι να το μεγαλωσεις οπως μεγαλωσαν και αυτοι! Βλεπω στην τηλεοραση ηθοποιους και αλλους διασημους να λενε βγαλτο απο μεσα σου! Πως να το βγαλω απο μεσα μου οταν δεν με αφηνουν? Πως να το βγαλω οταν δεν εχω ζησει πραγματα χωρις ενοχες? Χαρακτηριστικο παραδειγμα : "Μεχρι τις 11 να εχεις γυρισει!". Πως να περασεις καλα ξεροντας οτι σε περιοριζουν? Ενας απο τους λογους που θελω να γινω ενηλικας ειναι αυτος! Δεν θελω να με καταπιεζουν!

Μετανοια

Η μετανοια ερχεται σε διαφορες μορφες και μεγεθη. Μερικες ειναι μικρες, οπως οταν κανουμε κατι κακο για καλο σκοπο. Μερικες ειναι μεγαλες, οπως οταν απογοητευουμε ενα φιλο. Μερικοι γλιτωνουν τον πονο κανοντας την σωστη επιλογη. Μερικοι μετανοιωνουμε λιγο..γιατι ανυπομονουμε για το μελλον. Συχνα παλευουμε για να συμβιβαστουμε με το παρελθον. Και αλλες φορες θαβουμε την μετανοια μας...υποσχοντας να αλλαξουμε τους τροπους μας. Αλλα οι μεγαλυτερες μετανοιες...δεν ειναι για αυτα που καναμε...αλλα για αυτα που δεν καναμε. Για πραγματα που δεν ειπαμε...και θα μπορουσαν να σωσουν καποιον που νοιαζομαστε. Ειδικα οταν βλεπουμε την καταιγιδα να πηγαινει προς αυτους.

Το ταξίδι

"Είναι καλό να υπάρχει τερματισμός στο ταξίδι που εξελίσσεται,

μα είναι το ίδιο το ταξίδι που μετράει στο τέλος"

Μαριαλένα, 19/9/2007


Καλώς σε βρίσκω Έφηβε, καλώς σας βρίσκω όλους!

Η ζωη ερχεται σ'εμας απο το σκοταδι

Η ζωη ερχεται σ'εμας απο το σκοταδι. Όταν η ζωη σου ερθει απο το σκοταδι...με ποιον θα διαλεξεις να το αντιμετωπισεις; Με καποιον που εμπιστευεσε; θα ειναι σοφος; Και η αγαπη του θα σε παειστο φως; Ή θα χαθει στο δρομο του στο σκοταδι; Θα κανει καλες επιλογες; ; H αυτο το ατομο δεν θα ειναι δοκιμασμενο; Καποιος καινουργιος; Ηζωη ερχεται σε'σενα απο το σκοταδι...Και οταν ερθει....υπαρχει καποιος στη ζωη σου που μπορεις να βασιστεις; Καποιος που να σε προσεχει οταν σκονταφτεις και πεφτεις; και εκεινη την στιγμη...θα σου δωσει δυναμη να αντιμετωπησεις τους φοβους σου;

οι σκεψεις ενος εφηβου

Υπαρχει μια παλιροια στις ανθρωπινες σχεσεις...που οταν τις παρασυρει η πλημμυρα καταληγουν σ'ευτυχια.ΑΝ παραλειφθουν...ολο το ταξιδι θα ειναι θλιβερο και μιζερο. Και μεσα σε μια τοσο μεγαλη θαλλασα, που τωρα επιπλεουμε...πρεπει να παρουμε το ρευμα ή θα χασουμε τις ευκαιριες. (αυτο το αποσπασμα σημαινει οτι η ζωη ειναι μικρη)...και οι ευκαιριες σπανιες! Και πρεπει να επαγρυπνουμε και να τις προστατευουμε...και οχι μονο τις ευκαιριες να γελασουμε, να δουμε την μαγεια στον κοσμο και να ζησουμε. Γιατι δεν μας χρωσταει τιποτα η ζωη, αλλα...εμεις χρωσταμε στον κοσμο. Τωρα ειναι η ωρα να λαμψουμε (εμεις οι εφηβοι). Μια ωρα που πλησιαζουν ονειρα κι οι πιθανοτητες αφθονουν. Τωρα ειναι η ωρα για ολους...να γινουμε οι ανθρωποι που παντα ονειρευομασταν. Αυτος ειναι ο κοσμος σου. Εχεις σημασια. Ο κοσμος περιμενει!

Στιγμες

Αναρωτιεστε αν εμεις κανουμε τις στιγμες στη ζωη μας;ή αν οι στιγμες στη ζωη μας κανουν εμας;Αν μπορουσατε να αλλαξετε ενα πραγμα στη ζωη σας...Θα το κανατε;Και αν το κανατε...αυτη η αλλαγη θα εκανε τη ζωη σας καλυτερη;Ή αυτη η αλλαγη θα ραγιζε ολοκληρωτικα την καρδια σας;Ή την καρδια καποιου αλλου;θα διαλεγατε ενα εντελως διαφορετικο μονοπατι;Ή θα αλλαζατε μονο ενα πραγμα;Μονο μια στιγμη που παντα θελατε πισω;

ενα γραμμα που καποιος μου εστειλε...

Κάποιος μου έστειλε αυτό το γράμμα και μου ζήτησε να το δημοσιεύσω. Σ'ευχαριστώ φίλε που μας διαβάζεις.......στο κάνω το χατήρι.Μου άρεσε πολύ το κείμενό σου.

Αγαπητέ ξένε,

Σε λέω ξένο αν και κάποτε σε γνώριζα καλά. Ήμουν στη θέση σου κάποτε. Αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γράμμα μήπως και οι λέξεις μου γίνουν αρκετά δυνατές για να αλλάξουν τη ζωή σου. Σου γράφω για να ξέρεις ότι κι άλλοι ήταν κάποτε στη θέση σου και πως δεν πρέπει να νιώθεις μόνος. Κι άλλοι φοβήθηκαν που πλέον δεν φοβούνται.

Έτσι κι εγώ πριν χρόνια ζούσα μέσα στο χρυσό μου το κλουβί που με τόσο αγάπη και φροντίδα μου είχαν φτιάξει. Το κακό είναι ότι το γυάλιζα κι εγώ κάθε μέρα με επιμέλεια. Έτσι κι εσύ μέσα στο κλουβί σου….πετάς από εδώ κι από εκεί. Για την ακρίβεια δεν πετάς…..φτερουγίζεις και επειδή κουνάς λίγο τις φτερούγες σου νομίζεις ότι ευτυχείς.

Θυμάμαι στο σπίτι της αδελφής μου στην Αθήνα λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου και κοιμηθώ παρατηρώ το χώρο και κάθε φορά διαβάζω το ποιήμα που της έχει γράψει η φίλη της η Μαρία…….Μην φοβηθείς…..μην φοβηθείς λέει συνέχεια κ συνέχεια. Έτσι κι εσύ αγαπημένε μου ξένε….μην φοβηθείς να ζήσεις αυτά που ονειρεύεσαι μην πάψεις να τα ονειρεύεσαι και να τα διεκδικείς….η ζωή είναι γλυκιά ΤΟΣΟ γλυκιά κι αν σε πονάει καμιά φορά είναι για να κάνει τη γλύκα της ακόμα πιο έντονη.

Ζήσε ξένε…..ζήσε αυτά που θες εσύ και όχι αυτά που σου υπέδειξαν και κάθε λάθος που θα κάνεις δες το σαν πένα που γράφει στις αναμνήσεις σου…..

Κάνε βόλτες στο κλουβί σου ξένε και θα δεις ότι η πόρτα τόσα χρόνια ήταν ανοιχτή…..μπορούσες να φύγεις αλλά απλά…δεν σε απασχολούσε…….πέτα ξένε….πέτα και κάνε μια φωλιά εκεί ψηλά! Εγώ αυτό έκανα…..χαρούμενος και ήρεμος πια.

Σε συγχωρώ ξένε, μέσα από τη καρδιά μου κι εσένα κι όσους με πόνεσαν χωρίς να το θέλουν αλλά μην με πλησιάσεις ξένε. Ας αφήσουμε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του….αυτό που ξέρει καλύτερα….να κλείσει όλες τις πληγές μας. Αν με αγαπάς μην με πλησιάσεις….μη μου γράψεις ξένε γιατί τώρα είμαι καλά. Γελάω ξένε και εσύ τώρα κλαις…..αλλά με αυτό το κλάμα αλαφραίνει η ψυχή σου ξένε. Και θα γελάσεις ξανά. Ένα τραγούδι με βοήθησε ξένε….το άκουσα πολλές φορές…..μου έστειλε κάποιος που δεν είχε ποτέ κλουβί.

Με αγάπη

ο ξένος


Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω. Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι. Και πως αν θέλω περισσότερα να δω, σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

TIME GOES BY...SO SLOWLY???????????

Φαντασου οτι υπαρχει μια τραπεζα, η οποια καθε μερα καταθετει στο λογαριασμο σου το ποσο των 86.400€.
Αυτη η περιεργη τραπεζα, την ιδια στιγμη, δε μεταφερει τα λεφτα σου απο τη μια μερα στην αλλη. Καθε βραδυ σβηνει απο το λογαριασμο αυτα που δεν εχεις ξοδεψει.
Τι θα εκανες....; Φανταζομαι οτι θα επαιρνες καθε μερα τα λεφτα που δεν ξοδεψες. Ετσι;
Λοιπον, ο καθενας μας εχει αυτην την τραπεζα και το ονομα της ειναι ΧΡΟΝΟΣ.
Καθε μερα, αυτη η τραπεζα καταθετει στον προσωπικο σου λογαριασμο 86,400 δευτερολεπτα.
Καθε βραδυ, σβηνει απο το λογαριασμο σου και ρεωρει χαμενη οποιαδηποτε ποσοτητα του χρονου που δεν επενδυσες σε κατι ωφελιμο.
Αν δεν χρησιμοποιησεις την καταθεση σου κατα τη διαρκεια της μερας, εσυ εισαι αυτς που χανει. Δεν μπορεις να γυρισεις πισω.
Δεν υπαρχουν χρωστουμενα για την αυριανη μερα. Πρεπει να ζεις το σημερα με τη σημερινη καταθεση.
Γι'αυτο μια καλη συμβουλη ειναι οτι πρεπει να επενδυσεις το χρονο σου με τετοιο τροπο, ωστε να βρεις το καλυτερο στην υγεια, την ευτυχια και την επιτυχια. Το ρολοι συνεχιζει την πορεια του. Χρησιμοποιησε το μεγιστο καθε μερα.

Για να καταλαβεις την αξια ενος χρονου ρωτα καποιον μαθητη που επανελαβε μια ταξη...
Για να καταλαβεις την αξια ενος μηνα, ρωτα μια μητερα που μολις εχει γεννησει...
Για να καταλαβεις την αξια μιας εβδομαδας ρωτα τον εκδοτη μιας κυριακατικης εφημεριδας...
Για να καταλαβεις την αξια μιας ωρας, ρωτα δυο ερωτευμενους που ανυπομονουν να συναντηθουν...
Για να κατλαβεις την αξια ενος λεπτου ρωτα καποιον που εχασε το τρενο...
Για να καταλαβεις τη αξια ενος δευτερολεπτου ρωτα καποιον που κοντεψε να παθει ατυχημα...
Για να καταλαβεις τη ακια ενος δεκατου του δευτερολεπτου, ρωτα εναν αθλητη που εχασε το χρυσο μεταλλιο στου Ολυμπιακους Αγωνες...

Τα ματια της

Την κοιταξα στα ματια...
Τι περισσοτερο μπορουσα να πω;
Καμια λεξη δεν ειχε νοημα πλεον για μενα
Εγινα ερμαιο του υποσυνειδητου της...
Ενα κοματι στεριας στον απεραντο ωκεανο της
Ψιθυρος στην πολυβουη μουσικη της
Τι παραπανω μπορουσα να κανω;
Δεν ητανε το βλεμα μου αρκετο γι'αυτην;
Αφου το ηξερα οτι δεν μπορουσα να αλλαξω τιποτα
Ακομα κι αν προσπαθουσα
Ησιωπη του με τρομαζει
Ειναι απιστευτο το τι καταφερνει να κανει με αυτο το βλεμμα!
Να ανατρεψει εξουσιες, να καταστρεψει πολιτισμους
Μα ποια νομιζει οτι ειναι;
Αρκετα ανεχτηκα!
Αλλα αυτη συνεχιζει να με κοιταζει σιωπηλα
Μ'αυτα τα ματια τα αταραχα
Λες και ειναι παντοδυναμη
Κι ομως ειναι τοσο τιποτενια
Αλυσοδεμενη στον αλλαζονικο της θρονο
Ανικανη να καθορισει την αληθεια της
Μα κοιτα τοσο σιγουρη
Αψηφα την πραγματικοτητα
Πώς μπορει και ειναι τοσο κουτη;
Η καρδια της ειναι ενα ενα ενα δαχτυλιδη φλογινο
Κι απο μεσα της περνουν τα παθοι και οι κινδυνοι
Απο μπροστα της παρελαυνει ενας θιασος
Που θρηνει τα αδικοχαμενα ονειρα της
Κι ομως δεν την συγκινει πια καμια κηδεια
Και παντα με κοιτα ακινητη
Σπαρταρωντας απ'τη συγχηση η ψυχη μου δε βαστα
Ξεσπα σε κλαματα γιατη νιοτη της που φευγει
Αλλα αυτη διεισδυει στους πιο κρυφους και σκοτεινους μου δρομους
Με καθησυχαζει
Και τη στιγμη που ωριμαζει μεσα μου η σκεψη της
Και σιγα-σιγα συνηθιζω τα γαληνια ματια της
Ενα μαυρο βελος της τρυπα το στηθος και πεθαινει
Με τα ματια της ανοιχτα, αταραχα,σμαραγδενια
Κι ο θιασος πεταξε τις μασκες του και φανερωσε τον πονο...

Ο βυθος της λιμνης μου

Φαινετε καταγαλανη,ονειρο γαληνιο...
Σαν κλεισεις τα ματια σου τη βλεπεις κι
εκστασιαζεσαι...
Μα ψαξε βαθια...
Κολυμπα στο βυθο της...
Μαυρα τα νερα της ειναι, βρωμικα...
Αυτη η βρωμια ειναι ο πονος...

Προσπαθησα να την εξαγνισω...
Το βυθο της να ομορφυνω...
Μα αυτη η λιμνη με πεθαινει...
Βουτηξε μεσα η συγχιση κι απ'το βυθο δε βγαινει...

Μες το βυθο της λιμνης μου
Ξαπλωνουνε πνιγμενες
Ολες οι αισθησεις...
Μουδιαζουν...
Καληνυχτιζουν τις μερες μου...
Σκοταδι...

Ενα ποταμακι κυλισε στη λιμνη μου
Προχθες...
Καποιοι τ'ονομασαν «ελπιδα»...
Ηρθε και παρεσυρε ολη την ασχημια...
Φως...

Κι εγινε θαλασσα...