Μετανοια

Η μετανοια ερχεται σε διαφορες μορφες και μεγεθη. Μερικες ειναι μικρες, οπως οταν κανουμε κατι κακο για καλο σκοπο. Μερικες ειναι μεγαλες, οπως οταν απογοητευουμε ενα φιλο. Μερικοι γλιτωνουν τον πονο κανοντας την σωστη επιλογη. Μερικοι μετανοιωνουμε λιγο..γιατι ανυπομονουμε για το μελλον. Συχνα παλευουμε για να συμβιβαστουμε με το παρελθον. Και αλλες φορες θαβουμε την μετανοια μας...υποσχοντας να αλλαξουμε τους τροπους μας. Αλλα οι μεγαλυτερες μετανοιες...δεν ειναι για αυτα που καναμε...αλλα για αυτα που δεν καναμε. Για πραγματα που δεν ειπαμε...και θα μπορουσαν να σωσουν καποιον που νοιαζομαστε. Ειδικα οταν βλεπουμε την καταιγιδα να πηγαινει προς αυτους.

Το ταξίδι

"Είναι καλό να υπάρχει τερματισμός στο ταξίδι που εξελίσσεται,

μα είναι το ίδιο το ταξίδι που μετράει στο τέλος"

Μαριαλένα, 19/9/2007


Καλώς σε βρίσκω Έφηβε, καλώς σας βρίσκω όλους!

Η ζωη ερχεται σ'εμας απο το σκοταδι

Η ζωη ερχεται σ'εμας απο το σκοταδι. Όταν η ζωη σου ερθει απο το σκοταδι...με ποιον θα διαλεξεις να το αντιμετωπισεις; Με καποιον που εμπιστευεσε; θα ειναι σοφος; Και η αγαπη του θα σε παειστο φως; Ή θα χαθει στο δρομο του στο σκοταδι; Θα κανει καλες επιλογες; ; H αυτο το ατομο δεν θα ειναι δοκιμασμενο; Καποιος καινουργιος; Ηζωη ερχεται σε'σενα απο το σκοταδι...Και οταν ερθει....υπαρχει καποιος στη ζωη σου που μπορεις να βασιστεις; Καποιος που να σε προσεχει οταν σκονταφτεις και πεφτεις; και εκεινη την στιγμη...θα σου δωσει δυναμη να αντιμετωπησεις τους φοβους σου;

οι σκεψεις ενος εφηβου

Υπαρχει μια παλιροια στις ανθρωπινες σχεσεις...που οταν τις παρασυρει η πλημμυρα καταληγουν σ'ευτυχια.ΑΝ παραλειφθουν...ολο το ταξιδι θα ειναι θλιβερο και μιζερο. Και μεσα σε μια τοσο μεγαλη θαλλασα, που τωρα επιπλεουμε...πρεπει να παρουμε το ρευμα ή θα χασουμε τις ευκαιριες. (αυτο το αποσπασμα σημαινει οτι η ζωη ειναι μικρη)...και οι ευκαιριες σπανιες! Και πρεπει να επαγρυπνουμε και να τις προστατευουμε...και οχι μονο τις ευκαιριες να γελασουμε, να δουμε την μαγεια στον κοσμο και να ζησουμε. Γιατι δεν μας χρωσταει τιποτα η ζωη, αλλα...εμεις χρωσταμε στον κοσμο. Τωρα ειναι η ωρα να λαμψουμε (εμεις οι εφηβοι). Μια ωρα που πλησιαζουν ονειρα κι οι πιθανοτητες αφθονουν. Τωρα ειναι η ωρα για ολους...να γινουμε οι ανθρωποι που παντα ονειρευομασταν. Αυτος ειναι ο κοσμος σου. Εχεις σημασια. Ο κοσμος περιμενει!

Στιγμες

Αναρωτιεστε αν εμεις κανουμε τις στιγμες στη ζωη μας;ή αν οι στιγμες στη ζωη μας κανουν εμας;Αν μπορουσατε να αλλαξετε ενα πραγμα στη ζωη σας...Θα το κανατε;Και αν το κανατε...αυτη η αλλαγη θα εκανε τη ζωη σας καλυτερη;Ή αυτη η αλλαγη θα ραγιζε ολοκληρωτικα την καρδια σας;Ή την καρδια καποιου αλλου;θα διαλεγατε ενα εντελως διαφορετικο μονοπατι;Ή θα αλλαζατε μονο ενα πραγμα;Μονο μια στιγμη που παντα θελατε πισω;

ενα γραμμα που καποιος μου εστειλε...

Κάποιος μου έστειλε αυτό το γράμμα και μου ζήτησε να το δημοσιεύσω. Σ'ευχαριστώ φίλε που μας διαβάζεις.......στο κάνω το χατήρι.Μου άρεσε πολύ το κείμενό σου.

Αγαπητέ ξένε,

Σε λέω ξένο αν και κάποτε σε γνώριζα καλά. Ήμουν στη θέση σου κάποτε. Αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γράμμα μήπως και οι λέξεις μου γίνουν αρκετά δυνατές για να αλλάξουν τη ζωή σου. Σου γράφω για να ξέρεις ότι κι άλλοι ήταν κάποτε στη θέση σου και πως δεν πρέπει να νιώθεις μόνος. Κι άλλοι φοβήθηκαν που πλέον δεν φοβούνται.

Έτσι κι εγώ πριν χρόνια ζούσα μέσα στο χρυσό μου το κλουβί που με τόσο αγάπη και φροντίδα μου είχαν φτιάξει. Το κακό είναι ότι το γυάλιζα κι εγώ κάθε μέρα με επιμέλεια. Έτσι κι εσύ μέσα στο κλουβί σου….πετάς από εδώ κι από εκεί. Για την ακρίβεια δεν πετάς…..φτερουγίζεις και επειδή κουνάς λίγο τις φτερούγες σου νομίζεις ότι ευτυχείς.

Θυμάμαι στο σπίτι της αδελφής μου στην Αθήνα λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου και κοιμηθώ παρατηρώ το χώρο και κάθε φορά διαβάζω το ποιήμα που της έχει γράψει η φίλη της η Μαρία…….Μην φοβηθείς…..μην φοβηθείς λέει συνέχεια κ συνέχεια. Έτσι κι εσύ αγαπημένε μου ξένε….μην φοβηθείς να ζήσεις αυτά που ονειρεύεσαι μην πάψεις να τα ονειρεύεσαι και να τα διεκδικείς….η ζωή είναι γλυκιά ΤΟΣΟ γλυκιά κι αν σε πονάει καμιά φορά είναι για να κάνει τη γλύκα της ακόμα πιο έντονη.

Ζήσε ξένε…..ζήσε αυτά που θες εσύ και όχι αυτά που σου υπέδειξαν και κάθε λάθος που θα κάνεις δες το σαν πένα που γράφει στις αναμνήσεις σου…..

Κάνε βόλτες στο κλουβί σου ξένε και θα δεις ότι η πόρτα τόσα χρόνια ήταν ανοιχτή…..μπορούσες να φύγεις αλλά απλά…δεν σε απασχολούσε…….πέτα ξένε….πέτα και κάνε μια φωλιά εκεί ψηλά! Εγώ αυτό έκανα…..χαρούμενος και ήρεμος πια.

Σε συγχωρώ ξένε, μέσα από τη καρδιά μου κι εσένα κι όσους με πόνεσαν χωρίς να το θέλουν αλλά μην με πλησιάσεις ξένε. Ας αφήσουμε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του….αυτό που ξέρει καλύτερα….να κλείσει όλες τις πληγές μας. Αν με αγαπάς μην με πλησιάσεις….μη μου γράψεις ξένε γιατί τώρα είμαι καλά. Γελάω ξένε και εσύ τώρα κλαις…..αλλά με αυτό το κλάμα αλαφραίνει η ψυχή σου ξένε. Και θα γελάσεις ξανά. Ένα τραγούδι με βοήθησε ξένε….το άκουσα πολλές φορές…..μου έστειλε κάποιος που δεν είχε ποτέ κλουβί.

Με αγάπη

ο ξένος


Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω. Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι. Και πως αν θέλω περισσότερα να δω, σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.