"Ετσι και αλλιως,να επιστρεψω δεν μπορω, σ´εναν παραδεισο που μ´εδιωξε και να'μαι!"
-Σ´αγαπω αλλα κατι λειπει.Πρεπει να φυγεις.
-Το ξερω οτι ετσι πρεπει να γινει.Εφταιξα...
-Δεν θελω να σε στενοχωρησω,αλλα κατι πρεπει να κανουμε.Δεν μπορω 2 χρονια τωρα.
-Δεν θα σ´αφησω ποτε.Ακομα και αν φυγω θα ειμαι παντα δικος σου.Καλυτερα να μεινουμε χωρια λιγο καιρο,παρα για ολη μας την ζωη.
-Ετσι ακριβως...
Και καπως ετσι,το "ξωτικο" χαθηκε...
To be continued...
4 σχόλια:
ξέρεις τον στίχο του Καβάφη
"είχαμε χωρισθεί
για μια εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον,
η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή."
αυτό μου θύμισες..!
Πάντα γλυκός και ευαίσθητος!Καλό σου μήνα Εφηβούλι!
Τι χάλασε τη συνταγή;;;
...σ' αυτό το "...κάτι λείπει" λέω να συμπληρώσω το, "πλέον πάντα...".
Και εύλογα ρωτώ, γιατί πλέον πάντα κάτι λείπει?... 'Η μόνο εγώ νιώθω έτσι?.. :(
Είχα μήνες να περάσω, πάνω από χρόνο.. Δεν ήξερα ότι ακόμα αφήνεις σημεία ζωής.. Χαίρομαι πάντως που ακόμα και αν πέρασε καιρός, σε βρίσκω ακόμα έφηβο.. :)
Να 'σαι καλά, καληνύχτες.
Δημοσίευση σχολίου