Για μια πριγκιπισσα...

Μπηκα στο μικρο παλατι της.
Με κοιταξε. Ποσο ομορφη ηταν...
Μου μιλησε. Ξαφνιαστηκα.
Η φωνη της σαν μελωδια, υπαρχει ακομα στο μυαλο μου.

Αυτη καθισμενη στον θρονο της
και εγω λιγο πιο διπλα να την θαυμαζω.
Πισω μου...Μια εικονα...
Ενα αγορι που προσπαθει να πιασει ενα λουλουδι...
Το λουλουδι ομως ειναι μακρια...
Ποσο λυπημενο πρεπει να ειναι το αγορι...

Ξερω μονο το ονομα της...
Και τι δεν θα εδινα να την ξαναεβλεπα...
Δεν θα μου ξαναμιλησει...
Ειμαι σιγουρος...

4 χρονια μας χωριζουν...
Αραγε να ειναι προβλημα?
Μα θελω τοσο πολυ να την γνωρισω!
Δεν ξερω αν θα μου δωσει την ευκαιρια αυτη...
Να την ξαναεπισκευτω?
Αλλα τι να της πω...
Κανε μια προσπαθεια...
Και αν δεν θελει να μου ξαναμιλησει...εγω...τι...

Θα πιστευει οτι...Ειμαι 17...Αρα ειμαι μικρος...
Μα δεν ξερει...Πως...
Ισως δεν εχει σημασια...Ισως πρεπει να την ξεχασω...
Αλλα δεν θελω...!
Αραγε να με θυματε...?

Μια ευκαιρια για να γνωριστουμε...
Ισως ζηταω πολλα...
Μα τι λεω...Θα νομιζει οτι ειμαι μικρος...
Ουτε αυτην δεν θα εχω...
Λογικο ειναι...
Αλλα ειμαστε το συνολο των εμπειριων μας...
Και εγω εχω πολλες!
Ισως να εχω ζησει παραπανω απ'οσα εχει ζησει αυτη!

Τι να κανω...Πες μου κατι...

Χαρτινη ψυχη

Σ'ενα φυλλο ενος παλιου χαρτιου
Ζωγραφισα την ψυχη μου
Αφηνα το χαμηλο φως να χτυπα πανω του.
Εξω ο θορυβος ηταν εκωφαντικος
αλλα συγχρονως και γλυκος.
Ο ανεμος γυρνουσε γυρω-γυρω σαν τις σκεψεις στο μυαλο μου.
Η βροχη επεφτε στο χωμα ολο και πιο γρηγορα,
οπως και εσυ εφυγες απο μενα.
Ο ουρανος ομως εχει τ'αστερια για παρεα...
Εσυ ομως χαθηκες. Μια φωνη ακουγετε μεσα σ'ολα
μα δεν ειναι η δικη σου.
Δεν ακουω πια σε σενα το "Δεν θελω να σε χασω".
Η νυχτα περασε, μα εγω εδω. Τιποτα δεν αλλαξε.
Εσυ δεν εισαι εδω. Το χαρτι μου μονο εγινε υγρο.
Προσπαθω να φωτισω να δω καθαρα την ψυχη μου
που πλεον ζωγραφισα...
Αλλα ματαια
Γιατι ειναι μαυρη και περιμενει την δικη σου
ανατολη για να γινει λαμπερη.

Σχεσεις και εφηβος

Με αφορμη ενα γεγονος που ειχα με την κοπελα μου...Καθισα και σκεφτηκα καποια πραγματα...

3 χρονια απο τοτε που γνωρισα το λυκειο...3 χρονια τωρα ανακαλυπτω τα ενδοτερα του εαυτου μου,και μου αρεσει.

Χοροι, καταληψεις, φροντιστηρια, ξενυχτια τα σαββατα, καφες τα απογευματα της κυριακης...Ειναι μονο λιγα παραδειγματα της καθημερινοτητας ενος εφηβου.

Σχεσεις με το αλλο φυλο...Αυτο που ενδιαφερει περισσοτερο καθε εφηβο.Ακομα και καποιον που λεει οτι δεν ενδιαφερετε!

Εμενα ομως με απασχολει ενα συγκεκριμενο θεμα...! Καποτε η κοπελα μου, μού ειπε οτι θελει κατι σοβαρο...Σοβαρο...(!?). Ποιος οριζει το τι θα ειναι μια σχεση...?Ποιος οριζει το που θα καταληξει?Τι ειναι βρε παιδι μου αυτη η σοβαρη σχεση?Οταν εκανα αυτη την ερωτηση μου απαντησε οτι ειναι αυτη που κραταει πολυ καιρο και αντεχει στον χρονο. Εγω παλι πιστευω οτι μια σχεση δεν χαρακτηριζετε σοβαρη απο την χρονικη περιοδο που διαρκει, αλλα απο τον χαρακτηρα και την ενταση των συναισθηματων.

Κανω λαθος...?Πειτε μου λιγο τι πιστευετε...