Η μετανοια ερχεται σε διαφορες μορφες και μεγεθη. Μερικες ειναι μικρες, οπως οταν κανουμε κατι κακο για καλο σκοπο. Μερικες ειναι μεγαλες, οπως οταν απογοητευουμε ενα φιλο. Μερικοι γλιτωνουν τον πονο κανοντας την σωστη επιλογη. Μερικοι μετανοιωνουμε λιγο..γιατι ανυπομονουμε για το μελλον. Συχνα παλευουμε για να συμβιβαστουμε με το παρελθον. Και αλλες φορες θαβουμε την μετανοια μας...υποσχοντας να αλλαξουμε τους τροπους μας. Αλλα οι μεγαλυτερες μετανοιες...δεν ειναι για αυτα που καναμε...αλλα για αυτα που δεν καναμε. Για πραγματα που δεν ειπαμε...και θα μπορουσαν να σωσουν καποιον που νοιαζομαστε. Ειδικα οταν βλεπουμε την καταιγιδα να πηγαινει προς αυτους.
2 σχόλια:
me aftes tis skepseis gia ti metania kai tin axia na stekomaste dipla ston allon pou periexei to post sou apokoimithika ki otan xipnisa esteila tous stixous tou Elyti...
Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά
στην ερημιά του φεγγαριού
στο κυματάκι του γιαλού
Οι άνθρωποι μ'αρνήθηκαν
κανείς δε με σιμώνει
Μόνο μου κάνει συντροφιά
της νύχτας το τριζόνι
Έννοια σου λέει, έννοια σου
Κι εγώ είμαι εδώ σιμά σου
Για συντροφιά στην έγνοια σου
Και για παρηγοριά σου.
Τρι και τρι και τρι και τρι
Τι γλυκιά που είν' η ζωή
Τι γλυκιά και τί πικρή
Τρι και τρι και τρι και τρι
"τις μεγάλες μετάνοιες τις γεννάνε τα μεγάλα πάθη. οσο αμφίβολα κι αν ειναι τα αποτέλεσματά τους (των παθών)"
Δημοσίευση σχολίου