Μονο να'ξερες

Για αλλο ενα βραδυ, το φεγγαρι φωτιζει το σκοταδι της ψυχης μου,
Συντροφια μοναδικη, μες το ταξιδι της ζωης μου.
Και το ξερει...
Ειναι στιγμες, που το νιωθω να υποφερει με μενα, και του μιλαω για'σενα...
Του λεω ποσο σ'αγαπαω. Με βλεπει να δακρυζω, και δακρυζει και αυτο.
Μες τον ουρανο μοναχικο ειναι φεγγαρι, σαν και μενα στη γη...
Αυτου του λειπουν τ'αστερια, εμενα μου λειπεις εσυ.
Και οταν κοιμαμαι, λυπαμε, γιατι σε βλεπω στα ονειρα μου,
Και θυμαμαι...Θυμαμαι πως σου φερθηκα σκαρτα...
Θυμαμαι βραδια...Που με δακρυα στα ματια σε σκεφτομουν, σ'αγαπουσα,
Μα φοβομουν να στο δειξω.
Το ξερω αθελα μου, σου προκαλεσα πονο, ομως μιλαω απο καρδιας.
Οτι εγινε με εμας, ειναι δικη μου ευθυνη.
Οι εποχες εχουν βαρυνει την ψυχη μου, μονο να ξερες...
Πως θελω να σε μεσα στην ζωη μου...