Μεσα στην ερημο εχτισα μια φυλακη..
μεσα της κλειστηκα..μα εσυ βρηκες το κλειδι..
ηρθες ξαφνικα σαν βροχη..
στο γλυκα σου χειλι κρασι..
και ειχες το ασημενιο..κλειδι..
και ειδες στην ψυχη μου εσυ..
το αδειο δωματιο..ζουσα σαν μια μηχανη..
επιμονη, τυφλη να χτυπιετε στην σιωπη..
Και ηρθες γελαστη σαν παιδι, ηρθες γιορτινη μουσικη και ειχες το ασημενιο κλειδι και ειδες την ψυχη μου εσυ..!
2 σχόλια:
δεν ξερω αν θα κρατησει..ειχα ξεχασει να ζω..ο ηλιος φτανει στην δυση..και εγω σε ζητω..να σβησω μες το κορμι σου καθε μικρο μου πληγμο..οτι και αν γινει θυμησου..εγω..
teleio!!! mh xaseis ayth pou vrike to kleidi ...
Δημοσίευση σχολίου