Τονοι λουκετα ερχονται καθε μερα
Περνανε απο μπροστα μας και απο μεσα μας
Ειναι δεικτες των ρολογιων οι κυριοι των καιρων μας
Οι λεπτοδεικτες
Θορυβωδη μουρμουρητα και βαγονια απο υποσχεσεις
Κουφιες και ανοσιες, μακρια απ'τους δρομους της αληθειας της ζωης
Τονοι λουκετα σμιλευονται για το αυριο
Και συ εκλαιγες κι εσπαραζες μια που δεν ειχες τι να κανεις
Δεν εχεις τι να κανεις
Μεσα στο χρυσο σου το κλουβι στα βαλανε ολα
Μα εσυ δεν εχεις τι να κανεις
Γιατι γεννηθηκες μια μερα διχως ωρες
Γιατι γεννηθηκες να ζεις εξω απ'τις ωρες
Για σενα, για μας,
Οι ωρες εχουνε ψυχη μονο οταν δεν υπαρχουν
Αυριο θα φυγουν, θα το δεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου