Σταυρολεξο...

Αν η ζωή είναι σταυρόλεξο, τότε τα άσπρα τετραγωνάκια είναι τα πράγματα που μας λείπουν, τα κενά μας. Προσπαθείς να τα συμπληρώσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Αλλά πώς ξέρεις αν έδωσες τη σωστή απάντηση;

Οι φωτογραφιες...

Λένε ότι μία εικόνα αξίζει όσο 1000 λέξεις. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που μας αρέσει να τραβάμε φωτογραφίες. Γιατί οι φωτογραφίες. Γιατί οι φωτογραφίες μπορούν να αιχμαλωτίσουν τις στιγμές πολύ καλύτερα απ’ ότι μπορούν οι λέξεις. Τώρα, αν η ζωή μας είναι μία σειρά από φωτογραφίες στο άλμπουμ του χρόνου, πώς ξέρουμε ότι οι καλύτερες δεν έχουν ήδη τραβηχτεί;

Λιγο πριν τον θανατο...

Λένε πως λίγο πριν πεθάνεις, περνάει όλη σου η ζωή μπροστά από τα μάτια σου… Κάτι σαν να ξεκινάς ταξίδι στην αιωνιότητα και να έχεις δικαίωμα να πάρεις μαζί σου ένα μόνο DVD. Κάποιες σκηνές τις βρήκαμε γραμμένες και κάποιες τις έχεις γράψει μόνος σου. Αυτή την ταινία θα βλέπεις ξανά και ξανά. Οι σκηνές που έπαιξες σωστά θα σου χαρίζουν απόλυτη ευτυχία και αυτό το κομμάτι της ταινίας θα λέγεται Παράδεισος. Και σε όσες έπαιξες λάθος θα νιώθεις το ακριβές ποσό δυστυχίας που προκάλεσες στους άλλους ξανά και ξανά… Και αυτό το κομμάτι της ταινίας θα λέγεται Κόλαση. Μια ταινία για μια ολόκληρη αιωνιότητα! Φρόντισε να την φτιάξεις καλή!

Σημαδι

Παλι θλιμενος, παλι χειμωνας, παλι σιωπη.
Χαρτια σκισμενα γεματα στιχους, γεματα ονειρα και νοσταλγιες
Γεματα φιλους, γεματα ερωτες, στην γειτονια μου φωτογραφιες.
Ακουω παλι τραγουδια και παλι γραφω, στην φυλακη μου για να το σκασω.
Παλι σαν φαντασμα που βρισκει σκεψεις, με ενα κερι θα αναψω.
Τα ιδια λογια, παλι αγκαλιες. Ποιος μου τα ειπε? Πού τα θυμαμαι?
Παλι με φιλους σε καποιο δειπνο...

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΟΔΩΣΕΙ?

ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ!

Παλι η νυχτα, καποιο τραγουδι, τυχαιες παρεες το καλοκαιρι.
Παλι στ'αμαξι και παλι βρεχει.
Παλι μιλαω, παλι γελαω, παλι δακρυζω, παλι τα σπαω.
Ακροβατω στην φαντασια μου και αν εχω στιχους...Τους κοιταω!

4 Εποχες - Χειμωνας

Δεν αργησες και ηρθες όπως παντα πιστος στα ραντεβου. Με βρισκεις ένα χρονο πιο γερασμενο μα εσυ δεν αλλαξες καθολου. Ψιχαλιζει ξανα. Σε περιμενα και το ηξερα πως καπου απ’τον βορα θα εφερνες γκριζο ξανα, σε αυτή την γκριζα πολη, εισαι η μονη μου λιακαδα, σε ευχαριστω που με θυμηθηκες και φετος όπως παντα. Θα περιμενω τις σταγονες που θα σπρωξουνε το χερι μου να γραψει στο χαρτι περισσοτερους χειμωνες. Χειμωνας… Βροχερα πρωινα, κρυες βραδιες και απογευματα μουντα, φοραω λιγες από τις αναμνησεις μου. Με ενα κερι για συντροφια και ενα μπουκαλι αγκαλια, ζω την στιγμη μεσα στην κρυα μοναξια και ειναι απο τις λιγες στιγμες, που ερμηνευω την ζωη σαν την στερνοτερη γουλια, με ενα φιλοξενο ψυχος να μου ζεσταινει το κορμι και την καρδια. Με εναν χειμωνα φυγα...Απο τα παιδικα μου ονειρα. Καποιους χειμωνες πριν καποιους μετα...

Με ενα στυλο στο δεξι μου χερι ακομα...